Ύστερα από 8 ξεχωριστές σχολικές χρονιές, δεκάδες ξεχωριστούς μαθητές, μερικούς εξαιρετικούς εκπαιδευτικούς, δεκάδες συνεργασίες, μερικές χιλιάδες, ανεπανάληπτες εκπαιδευτικές στιγμές, περισσότερες από δέκα άκρως επιτυχημένες εκδηλώσεις και εκπαιδευτικές επισκέψεις, το κουδούνι μας φέτος δεν χτύπησε για να σημάνει την έναρξη μιας ένατης σχολικής χρονιάς.
Τον Ιούλιο του 2020, ύστερα από πολλές συζητήσεις, ο Σύλλογος Γονέων του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας και Τέχνης Γενεύης έλαβε την δύσκολη απόφαση να παύσει τη λειτουργία του σχολείου για την τρέχουσα σχολική χρονιά, με την ελπίδα το συντομότερο δυνατό να επιστρέψουμε πιο δυνατοί από ποτέ, έχοντας στο πλευρό μας τους μικρούς Έλληνες της Γενεύης και όσους μας στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια από τα βάθη της ψυχής τους, γονείς, Έλληνες της περιοχής, φορείς και συλλόγους.
Δεν ξεχνάμε ούτε μια από όσες ανεπανάληπτες ελληνικές – εκπαιδευτικές στιγμές ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια. Δεν ξεχνάμε το Διεθνές Βραβείο Νίκου Καζαντζάκη που οι μαθητές μας κέρδισαν. Δεν ξεχνάμε κανέναν από τους μικρούς και μεγάλους μαθητές που πέρασαν από τα θρανία μας. Δεν ξεχνάμε ούτε έναν από τους εξαιρετικούς εκπαιδευτικούς που έκαναν σοβαρή δουλειά στο πλευρό των μαθητών μας. Δεν ξεχνάμε ούτε μια από τις τιμητικές συνεργασίες που είχαμε με δεκάδες φορείς της Ελβετίας και της Ελλάδας, από το Υπουργείο Εξωτερικών και την Περιφέρεια Κρήτης ως τη Διεθνή Εταιρεία Φίλων Νίκου Καζαντζάκη, από το 1ο Πειραματικό Γυμνάσιο Αθηνών ως το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης, από το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Γενεύη ως τη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδας στον ΟΗΕ, από το ΕΛΚΕΛΑΜ Γενεύης ως το Σύλλογο Ελλήνων Επιστημόνων Ελβετίας, από την Ελληνική Κοινότητα Γενεύης ως το σχολείο Mosaic και δεκάδες άλλους που πίστεψαν στο έργο μας, στις ιδέες μας, στο όραμά μας, στη φιλοσοφία της προσπάθειάς μας και έγιναν συμμέτοχοι για ένα καλύτερο μέλλον. Δεν ξεχνάμε ούτε μια από τις εκδηλώσεις που οργανώσαμε, από τη Φρικαντέλα ως τη Ξενιτιά και από τον Καζαντζάκη ως τον Ερωτόκριτο. Δεν ξεχνάμε ούτε μία από τις εκπαιδευτικές επισκέψεις που οργανώσαμε στα μουσεία της πόλης μας και σε φορείς.
Ευχαριστούμε όλους τους δασκάλους, τους εκπαιδευτικούς, τους καθηγητές που έβαλαν μια σοβαρή πέτρα στο χτίσιμο αυτού του έργου. Ευχαριστούμε όλους τους γονείς που μας εμπιστεύτηκαν. Ευχαριστούμε όλους όσους επώνυμους και ανώνυμους μάς χαμογέλασαν, μας έδωσαν το χέρι και συνεργαστήκαμε όλα αυτά τα χρόνια, σε δύσκολες εποχές, σε κρίσιμες στιγμές.
Τίποτα δεν ήταν εύκολο και τίποτα δεν θα είναι, όσο δεν πιστεύουμε σε αυτό που κάνουμε. Έγιναν λάθη, όπως γίνονται πάντα. Προκλήθηκαν εντάσεις, όπως προκαλούνται πάντα. Έγινε σοβαρή προσπάθεια, όπως είναι αναγκαίο. Θα επανέλθουμε, όποτε αυτό είναι αναγκαίο για την ελληνική εκπαίδευση της περιοχής μας. Θα συνεχίζουμε να χτίζουμε αυτό που σταματήσαμε για λίγο. Γιατί οι Έλληνες είμαστε συνηθισμένοι στα δύσκολα και ξαναγεννιόμαστε…
Οφείλουμε ένα ειλικρινές συγγνώμη αν πληγώσαμε, αν απογοητεύσαμε κάποιους. Οφείλουμε όμως ένα τεράστιο ΜΠΡΑΒΟ σε όλους αυτούς τους μαθητές που δουλέψαμε μαζί όλα αυτά τα χρόνια, χάρη στο κέφι τους και την εργατικότητά τους.
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΑ και υποσχόμαστε ότι τα καλύτερα είναι μπροστά μας. Καλή αντάμωση!
Η ηλεκτρονική διεύθυνση και η ιστοσελίδα του Κέντρου παραμένουν σε λειτουργία ως ένας δίαυλος επικοινωνίας για το μέλλον…
Δεκάδες Έλληνες και φιλέλληνες από τη Γενεύη δώσαμε πριν μερικές εβδομάδες μία υπόσχεση. Να μην πάψουμε να μελετούμε και να διαδίδουμε τις αξίες που μας δίδαξε στο σπουδαίο έργο του ο Βιτσέντζος Κορνάρος στις αρχές του 17ου αιώνα. Αλλά κυρίως να αγαπάμε, όπως η «αγάπη η μπιστική που στον κόσμο φανερώθη». Παράλληλα όμως να εμπνέουμε τις επόμενες γενιές των Ελλήνων του εξωτερικού, τους μαθητές μας, τις οικογένειές τους.
Οι μαθητές του σχολείου μας παρουσίασαν μέσα από καλλιτεχνικά έργα και μια εξαιρετική απαγγελία αποσπασμάτων του έργου, την αγάπη της Αρετούσας και του Ερωτόκριτου. Και δίπλα στην Αρετούσα βρέθηκε και η Πηνελόπη να μας καθησυχάσει λίγο πριν επιστρέψει από την ξενιτιά ο Ερωτόκριτος. Να μας πει όσα υπέμεινε κι εκείνη περιμένοντας τον Οδυσσέα να επιστρέψει…
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν εκπρόσωποι ελληνικών φορέων και συλλόγων της περιοχής, όπως ο πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Φίλων Νίκου Καζαντζάκη και Πρεσβευτής του Ελληνισμού, κύριος Γ. Στασινάκης, η πρόεδρος του Συλλόγου Ελληνίδων Κυριών Γενεύης, κυρία Έ. Θεοχαροπούλου, και πλήθος Ελλήνων και φιλελλήνων.
Στο πρώτο μέρος, οι θεοί του Ολύμπου «βραβεύτηκαν» για 14 πτυχές/κεφάλαια του ελληνικού πολιτισμού που έχουν σημαδέψει την κοινωνία, τη μουσική, την ιστορία αυτού του λαού από την αρχαιότητα ως και σήμερα. Και όλα αυτά, πάντα σε συνάρτηση με τα σύμβολα των θεών του Ολύμπου, με όσα οι αρχαίοι Έλληνες τούς είχαν συνδέσει. Η θεά Νίκη, παρουσιάστρια των βραβείων, των 
Στο δεύτερο μέρος της εκδήλωσης, παρουσιάστηκε με πολύ αγάπη και σεβασμό από τους μαθητές των τμημάτων Ι και ΙΙΙ, μια από τις σπουδαιότερες σελίδες της ελληνικής ιστορίας, η οποία περιλαμβάνει κάποια από τα πιο κρίσιμα γεγονότα της ευρωπαϊκής και βαλκανικής ιστορίας. Μέσα από τα μάτια της γιαγιάς Ειρήνης και με τη συνοδεία τραγουδιών της εποχής και τεσσάρων εξαιρετικών βιβλίων της ελληνικής λογοτεχνίας, είδαμε να ξετυλίγονται σιγά – σιγά τα εξής γεγονότα :
Η Ελλάδα στο τέλος του του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ού, οι Βαλκανικοί πόλεμοι, η απελευθέρωση της Ηπείρου, της Μακεδονίας, της Κρήτης, ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Εθνικός Διχασμός, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, η Συνθήκη των Βερσαλλιών και των Σεβρών, η γενοκοντονία των Ποντίων,η ακμή της Σμύρνης, η μικρασιατική εκστρατεία και η μικρασιατική καταστροφή, η Συνθήκη της Λωζάνης και η ανταλλαγή των πληθυσμών. Στο πλαίσιο αυτό είδαμε πληθώρα βίντεο με τραγούδια της εποχής και με χιλιάδες φωτογραφίες που ήδη το τμήμα ΙΙΙ είχε διδαχθεί καθόλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Αλλά και βίντεο με μαρτυρίες προσφύγων που μας έστειλε το Μουσείο Μικρασιατικού Ελληνισμού από την Αθήνα.
Φυσικά, αποκορύφωμα της εκδήλωσης ήταν η διαδικτυακή εμφάνιση του μικρού Χρήστου, του μόνου μαθητή στο Δημοτικό Σχολείο των Αρκιών, στο ρόλο του Νίκου Καζαντζάκη. Ο Χρήστος Καμπόσος μάς διάβασε όλα όσα ο Νίκος Καζαντζάκης, μέλος της επιτροπής για την παλλινόστηση των Ποντίων από τον Καύκασο, έστελνε σε επιστολές στον Ελευθέριο Βενιζέλο το 1920. Μια εξαιρετική δουλειά, βασισμένη σε πραγματικά λόγια του Καζαντζάκη!!
Για αυτή την εκδήλωσή μας, η οποία έγινε στις 10 Απριλίου, 193 χρόνια ακριβώς από την έξοδο του Μεσολογγίου, επιλέξαμε τον τίτλο Μ γιατί από αυτό το γράμμα ξεκινούν οι λέξεις Μνημεία και Monuments. Μνημεία του ελληνικού πολιτισμού, τα οποία όλη τη χρονιά βλέπουμε με τους μαθητές του τμήματος ΙΙ και τα είδαμε ξανά όλοι μαζί μέσα από τη βράβευση των θεών του Ολύμπου για όλα όσα προσέφεραν στον ελληνικό πολιτισμό, μέσα από όσα συμβόλιζαν στην αρχαία Ελλάδα. Οι Έλληνες όμως δεν αγαπάμε μόνο την αρχαιότητα. Αγαπάμε να θυμόμαστε, να μην λησμονούμε όσα περάσαμε στο παρελθόν. Όσα οι παππούδες και οι γιαγιάδες μάς διηγήθηκαν. Όπως η γιαγιά Ειρήνη, από τον Πόντο. Εκεί ήρθε το β μέρος και οι λέξεις Μνήμη και Mémoire. Και η Μνήμη των Ελλήνων είναι μεγάλη γιατί ως έθνος ζήσαμε πολλά. Εμείς επιλέξαμε να διηγηθούμε όλα όσα έζησε ο ελληνισμός από το 1912 και τους βαλκανικούς πολέμους ως το 1923 και τη συνθήκη της Λωζάννης. Αντικείμενα που διδάχτηκε φέτος το τμήμα ΙΙΙ και το μεγαλύτερο μέρος των εικόνων που είδαμε, των τραγουδιών που ακούσαμε και των αποσπασμάτων από βιβλία που διαβάστηκαν, προέρχονται από τα μαθήματά μας. Από όσα μοιραστήκαμε με τους μαθητές, από όσα δουλεύουμε στην τάξη κάθε εβδομάδα.
Και κάπου εκεί έρχεται και η σκληρή δουλειά των μικρότερων μαθητών μας, του τμήματος Ι, που κάθε εβδομάδα μαθαίνουν βήμα – βήμα την ελληνική γλώσσα και την ελληνική μυθολογία. Τους ήρωες, με τους οποίους μεγαλώσαμε. Τον Θησέα, τον Ηρακλή, τον Ιάσωνα, ο οποίος μάλιστα λέγεται ότι πέρασε και από τη Γενεύη. Αλλά στις 10 Απριλίου αυτά τα παιδιά τραγούδησαν το Φεγγαράκι μου Λαμπρό και έπαιξαν έναν άλλο ρόλο. Στάθηκαν δίπλα σε άλλους ήρωες. Που δεν είχαν σούπερ δυνάμεις. Είχαν όμως ψυχή. Την ελληνική.
Και πάνω από όλα τα ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ μας στην κυρία Μαρία και τον Χρήστο από τους Αρκιούς για την εξαιρετική εμφάνισή τους.
Ασία και τα Δωδεκάνησα, 
Στο πλαίσιο του προγράμματος σπουδών στο τμήμα των εφήβων, από την αρχή της σχολικής χρονιάς μελετούμε τα γεγονότα τής περιόδου 1909 – 1922. Οπότε δεν ήταν δυνατόν να μην σταθούμε και στη λογοτεχνία αυτής της περιόδου που έχει αφήσει ένα τρομερό ίχνος σε ολόκληρη την ελληνική λογοτεχνία. Και φυσικά μιλούμε για τα έργα των Κωστή Παλαμά, Ηλία Βενέζη, Στρατή Μυριβήλη, Στρατή Δούκα, Κωνσταντίνου Καβάφη, Γρηγόριου Ξενόπουλο.
Αφού ολοκλήρωσαμε, λοιπόν, την ιστοριογραφία τής εν λόγω περιόδου και μελετήσαμε τα γεγονότα, ξεκινήσαμε στα τελευταία μας μαθήματα να μελετούμε τη λογοτεχνία της εποχής. Και με μεγάλη μας συγκίνηση είδαμε ανταπόκριση εκ μέρους των μαθητών που “αγκάλιασαν” την μοναδική αντιπολεμική τριλογία, που αποτελείται από τα έργα “Το Νούμερο 31328” του Βενέζη, “Η ζωή εν τάφω” του Μυριβήλη και “Η ιστορία ενός αιχμαλώτου” του Δούκα. Έργα τα οποία μελετήσαμε στην τάξη ή στο σπίτι και αναλύσαμε στο μάθημα. Συζητήσαμε και κυρίως προβληματιστήκαμε για το ύφος τους, τον ρεαλισμό τους και τα πολιτιστικά, ηθικά στοιχεία που τα κάνει διαχρονικά. Αποσπάσματα από αυτά τα έργα μάλιστα θα διαβάσουν οι μαθητές μας στο πλαίσιο της επικείμενης εκδήλωσής μας. Το υλικό που μελετήσαμε στην τάξη, το αντλήσαμε επιλεκτικά από τα βιβλία λογοτεχνίας του ελληνικού λυκείου. 
Στο πλαίσιο, λοιπόν, της γνωριμίας των μαθητών μας με τον ελληνικό πολιτισμό και τις παραδόσεις μας, οργανώνουμε την ετήσια σχολική εκδήλωσή μας για τον ερχόμενο Απρίλιο, αλλά πρώτα πρέπει να κάνουμε κάτι που δεν είχαμε ποτέ άλλοτε την ευκαιρία να κάνουμε. Να κόψουμε τη βασιλόπιτα και να εξηγήσουμε στους μαθητές αυτό το τόσο όμορφο έθιμο, που τόσο μεγάλο ρόλο έχει παίξει για την ελληνική οικογένεια και κοινωνία.
Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας και Τέχνης Γενεύης Centre de Langue Grecque et Art de Genève 